پیشگیری از لغزش و حفظ بهبودی

تجربه اعضای اولیه انجمن ها نشان داده است که ما برای حفظ بهبودی خود و پیشگیری از لغزش می بایست پیام بهبودی را به معتادین در حال عذاب برسانیم. بیل دبلیو، یکی از بنیانگزاران انجمن " الکلی های گمنام " به این نتیجه رسید که تنها از طریق بازگو کردن داستان زندگی خود و تلاش در کنار یک الکلی دیگر که در عذاب است و ارائه راه حل به وی می تواند از مشروبات الکلی دور بماند. همین ایده کوچک و ساده بود که باعث شد تا دیگران نیز همین راه را در پیش بگیرند و سرانجام آنچه که امروزه انجمن دوازده قدم نامیده می شود به وجود آید. هدف انجمن ۱۲ قدم نشان دادن این واقعیت است که کمک یک معتاد به معتاد دیگر در واقع خاصیت درمانی دارد.
وقتی ما راهنمای دیگران هسیتم در واقع از خود در برابر لغزش و از سر گرفتن مصرف مواد مخدرمحفاظت می کنیم. وقتی به دیگران می گوئیم برای بهبودی باید چه کارهائی را انجام دهند، در واقع به خودمان نیز یادآوری می کنیم که برای حفظ پاکی باید به همان پیشنهادها عمل کنیم تا از لغزش و روی آوردن دوباره به مصرف مواد مخدر در امان بمانیم.
علاوه بر این، کسانی که تجربیات خود را در زمینه بهبودی از بیماری اعتیاد با دیگران در میان می گذارند؛ کارشان به نوعی ارزش و خاصیت درمانی دارد چون به یکدیگر تجربه، نیرو و امید می دهند. با مبادله تجربیات بین راهنما و رهجو رابطه ای قوی بین آنها ایجاد می شود و همین رابطه باعث می شود که هر یک از آنها با جدیت و قاطعیت بیشتری برای مقابله با لغزش و افتادن دوباره در دام اعتیاد تلاش کنند و برای ادامه مسیر بهبودی انگیزه داشته باشند.
قسمتی از وظایف و مسئولیت های راهنما بازگو کردن نواقص اخلاقی، احساس های ناخوشایند، ترسها و کشمکشهای درونی است. صداقت داشتن و احساس شرمندگی نکردن در گفتن این گونه مسائل از سوی راهنما به رهجو باعث می شود که رهجو نسبت به راهنما اعتماد پیدا کند و در عین حال به خود ما نیز مزمن بودن بیماریمان را یادآور می شود و باعث می شود تا بیماری خود را جدی بگیریم و در راه بهبودی خود کوتاهی و سهل انگاری نکنیم. وقتی تجربیات، کمبودها و نواقص خود را با رهجویمان در میان می گذاریم در واقع خودمان نیز به ۱۲ قدم را کار می کنیم و غرور و خود بزرگ بینی را کنار گذاشته و به رهجو نشان می دهیم که خود ما نیز فردی معتاد در حال بهبودی هستیم و باید همانند دیگران بطور روزانه قدم هایمان را کار کنیم.